เมตตา หมายถึงความรัก ความปรารถนาดี ความมีไมตรีจิตต่อกันด้วยความจริงใจ
การแผ่เมตตา จึงหมายถึง การตั้งจิตของตนไปสู่ผู้อื่นด้วยความหวังดีต้องการให้เขามีความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป
อัปปมัญญา หมายความว่า ไม่มีประมาณ
แผ่เมตตา อัปปมัญญาภาวนา คือ การแผ่เมตตาแบบไม่มีเว้นไม่มีประมาณ

บทแผ่เมตตา อัปปมัญญา นี้ครอบคลุมรวมหมายความถึง การอบรมแผ่จิตไปด้วย พรหมวิหารธรรมทั้งสี่ คือตั้งจิตแผ่เมตตา แผ่กรุณา แผ่มุทิตา แผ่อุเบกขา ไปในสรรพสัตว์ทุกถ้วนหน้า ไม่มีประมาณ

เมื่อทำบ่อยเข้า จิตก็จะ
สงบจาก โทสะและพยาบาท - ด้วยอำนาจของเมตตา
(คือสงบจากความโกรธโมโหและความอาฆาต ด้วยความปรารถนาอยากให้ผู้อื่นมีความสุข)
สงบจาก วิหิงสาและโทมนัส - ด้วยอำนาจของกรุณา
(คือสงบจากความคิดเบียดเบียนและความเศร้าโศกเสียใจ ด้วยความปรารถนาอยากให้ผู้อื่นพ้นทุกข์)
สงบจาก ความริษยาและโสมนัส - ด้วยอำนาจของมุทิตา
(คือสงบจากความอิจฉาและความพลอยยินดีตื่นเต้นอยากได้ ด้วยความยินดีที่ผู้อื่นมีความสุขในทางที่เป็นกุศล)
สงบจาก ราคะและปฏิฆะ - ด้วยอำนาจของอุเบกขา
(คือสงบจากความติดใจยินดีและความหงุดหงิดกระทบกระทั่ง ด้วยการวางเฉย จิตเป็นกลาง)

การแผ่เมตตาทำได้ทุกเมื่อ ทุกเวลาที่นึกได้ หมั่นแผ่เมตตาวันละนิด วันละครั้งหรือทำวันละหลายๆ ครั้ง บ่อยๆก็ยิ่งดี