ส่วนตัวแล้ว ผมเป็นคนชอบคำกลอน คำคม ยิ่งเป็นเกี่ยวกับ ธรรมะสอนใจ ด้วยแล้ว ... เวลาอ่านแล้วถ้ามันโดน มันใช่ นี่มันรู้สึกอืม..มันรู้สึกดีแท้ทีเดียวเชียว ดังนั้นปกติเวลาที่ผมไปเจอประโยคเด็ดๆ บทความหรือวลีจากที่ต่างๆ เช่นทาง Internet หรือเวลาที่ผมดูหนังภาพยนตร์ละคร เวลามีคำคม คำกลอน หรือประโยคเด็ด ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ อันไหนที่มันถูกใจ ให้แง่คิดดีดี ผมจะ Copy บันทึกรวบรวมไว้ในคอม เก็บไว้เยอะพอสมควร เพราะเก็บรวบรวมมาหลายปี

... แต่เมื่อไม่นานมานี้ Harddisk ผมพัง (หลังจากใช้งานมา 5 ปีเต็ม) ผมจำเป็นต้องซื้อเปลี่ยนใหม่ แต่ผมไม่สามารถกู้ข้อมูลเก่าได้ ทุกอย่างหายไปหมด ... รวมทั้งไฟล์ รวมคำคมโดนใจของผม

ผมพยายามนึกถึงคำคม คำกลอน ต่างๆที่เคยบันทึกไว้ ... มันจำไม่ค่อยได้ครับ (เพราะยังงี้ไง ผมถึงต้องบันทึกไว้ในคอม) ... ถึงว่า “คำคม กลอนเด็ด โดนใจ สองวันลืม” บทไหนที่ประโยคสั้นๆ ก็พอจำได้บ้าง ส่วนอันไหนยาวๆนี้ลาก่อนเลย ...

... แต่มันมีอยู่ประโยคหนึ่ง ที่ผมจำได้แม่นมาก เพราะผมถือว่า เป็น สุดยอดคำคม ที่ไม่ว่าคำคม ประโยคเด็ดใดๆในโลกนี้ก็สู้ไม่ได้ เป็น คำคมธรรมะ เป็น ธรรมะสอนใจ ... คติธรรมในพุทธศาสนา

หลายปีก่อน ผมเคยอ่านบทความหนึ่งทาง Internet ซึ่งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ “พระอินทร์" ที่ทรงตรัสถามกับ"พระพุทธเจ้า" ถึงพระธรรมคำสอนของพระองค์ ผมจำไม่ได้แล้วว่าเว็ปไหน แต่จำได้ถึงใจความคร่าวๆ ว่าพระอินทร์ทรงตรัสถามองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ประมาณว่า (เป็นภาษาเขียนของผมเองนะครับ)

“ในบรรดาธรรมที่พระองค์ทรงสอน ให้แก่เหล่ามนุษย์และเทพเทวดาทั้งหลายนั้น ... มีมากมายเสียเหลือเกิน เป็นการยากที่จะจดจำได้ทั้งหมด ... จึงอยากทูลถามว่า มีธรรมข้อใด ในบรรดาธรรมทั้งหมดทั้งปวงนั้น ที่สามารถจะทำให้บรรลุเข้าถึงพระนิพพานได้ โดยไม่ต้องเรียนรู้ทั้งหมด?”

พระพุทธเจ้าก็ทรงตรัสตอบกับพระอินทร์ว่า “มี” ซึ่ง ธรรมทั้งหลายทั้งปวงที่พระองค์ทรงสอนไว้มากมายนั้น สามารถสรุปรวบเป็น ธรรมข้อเดียวที่หากสามารถทำตามได้ ก็เข้าถึงพระนิพพานได้...

พระองค์ก็ทรงตรัสตอบพระอินทร์ว่าธรรมข้อนั้นก็คือ “ธรรมทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่น"

ผมถือว่า คำคมธรรมะ คติธรรม ธรรมะสอนใจ ประโยคเด็ดประโยคนี้ เป็นสุดยอดของคำคมสำหรับผม และในความเห็นส่วนตัว มันน่าจะเป็น สุดยอดคำคม สำหรับมวลมนุษยชาติ อีกด้วย เพราะมนุษย์ที่เกิดมาบนโลกนี้ควรได้อ่านและนำไปปฎิบัติตาม

" ธรรมทั้งหลาย ไม่ควรยึดมั่น "

................
................
เวลาผ่านล่วงเลยมาหลายปี ผมรู้สึกอยากอ่านบทความที่เกี่ยวกับพระอินทร์ตรัสถามพระพุทธเจ้านี้อีกครั้งจึงได้ทำการค้นหา แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ … แต่กลับไปเจอ บทความอีกบทความหนึ่ง ที่ใกล้เคียงกันเป็นของ ท่านอาจารย์พุทธทาส ภิกขุ ได้บรรยายไว้ในหัวข้อเรื่อง “ใจความทั้งหมดของพระพุทธศาสนา” ..

หลังจากนั่งอ่านอยู่นานตั้งแต่ต้นจนจบ ... อยู่ดีดีน้ำตามันก็ซึมออกมานิดๆ (สงสัยอ่านนานเกินจนแสบตาหรือมันเป็นอาการของความปลาบปลื้มปิติก็ไม่รู้) ผมไม่รู้จะบรรยายยังไง อารมณ์มันเหมือนได้ฟังเพลงแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ ที่ร้องว่า “ ฉันเหมือนคนไม่มีกำลังและหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินไป ฉันเหมือนคนกำลังจะตาย ที่ขาดอากาศจะหายใจ ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลัง แล้วมันทะลุถึงหัวใจ เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร “ แต่มันกลับกันกับในเนื้อเพลง คือ อารมณ์มันแบบ เหมือนโดนแทงทะลุหัวใจ แต่กลับทำให้มีแรง เหมือนได้เกิดใหม่ เหมือนรู้แนวทางแล้วว่าจะมีชีวิตต่อไปอย่างไรดี ...

ส่วนว่าเนื้อหาในบทความนั้นมีเรื่องเล่าว่าอย่างไร หลักแนวทาง วิธีปฎิบัติ ตาม สุดยอดคำคม ที่ว่า "ธรรมทั้งหลายไม่ควรยึดมั่น" นี้ เป็นอย่างไร ... ติดตามกันต่อกับเรื่อง

"แก่นแท้(หัวใจ)ของพุทธศาสนา"

- JoJho